Van Helsinki naar New York

Het is een folieke, zeiden we tegen elkaar. Het einde van de wereldreis moesten we wel vieren in schoonheid. In New York godbetert. Decadent, dat wel, maar geen enkele stad geeft ons meer energie. Tenminste als je mobiel bent. Met krukken valt het tegen. Voor 25 dollar kunnen we bij de plaatselijke apotheker een rolstoel huren. Een gammel ding dat -o ramp- zich vastrijdt in de sneeuw. Het sneeuwde. Met bakken kwam het uit de lucht.

En toch was het een mooie afsluiter van een reis die onze blik en geest heeft verruimd. Van een reis die ons -o cliché- heeft doen beseffen hoe goed we het in ons landje hebben. Van een reis die ons relativeringszin heeft bijgebracht. Van een reis die ervoor gezorgd heeft dat onze vooroordelen verdwenen als sneeuw voor de zon. Van een reis die ons heeft doen beseffen dat het o zo heerlijk is om -letterlijk- licht door het leven te gaan. Met amper 15 kilo op de rug, zonder iets te moeten missen. (behalve, uiteraard, familie en vrienden; Skype deed wonderen) Hopelijk kunnen we die gedachten nog eventjes vasthouden.