Paaseiland

Na een korte tussenstop in ons Belgenlandje en een heel fijn trouwfeest zijn we na drie dagen vertraging geland op Paaseiland (ook: Rapa Nui).

Paaseiland ligt in de Stille Oceaan, ergens tussen Chili en Nieuw-Zeeland. Doet een beetje aan de Galapagoseilanden denken, met haar vele vulkanen, al is Paaseiland mysterieuzer. Met dank aan de bizarre dertiende eeuwse, uit lava opgetrokken standbeelden, moai.

Dankzij buitenlandse wetenschappers en fondsen werden er enkele gerestaureerd. De plaatselijke bevolking doet bewust niets en laat de beelden -door stammentwisten én aardbevingen verwoest- voor wat ze zijn. Aan de moai -die hun voorouders moeten voorstellen- wordt er niet geraakt. Opvallend hoe weinig commercieel de eilandbewoners zijn. Voorlopig nog geen luxehotels -of restaurants.

Al lijkt er verandering in te komen. Paaseiland, Chileens grondgebied, wordt meer en meer de melkkoe van de ‘vasteland’ Chilenen. Momenteel zijn ze een spuuglelijk vakantiecomplex aan het bouwen aan een nog maagdelijke kust. Sommige eilanders zwichten dan toch voor het grote geld en verkopen hun gronden. Anderen blijven trouw aan hun roots en willen niks liever dan onafhankelijk te worden. Uiterlijk hebben de Paaseilanders ook niks gemeen met Chilenen en ogen ze meer als Polynesiërs. Hout vasthouden dat Paaseiland geen tweede Hawaï wordt.

Verplichte vakantiefoto

Sofie en een moai

Paaseiland in het laagseizoen, geen andere tentbewoners

Zicht vanuit tent bij zonsondergang. Niet slecht...