Hotel Toyota

In Zuid-Amerika Nieuw-Zeelanders ontmoet. Koop een auto, zeiden ze. ’t Is zowat het makkelijkste wat je in je leven kan doen. Ze hadden gelijk. Advertentie gevonden in een hostel in Auckland (skyline zie foto), afspraak gemaakt, testgereden en naar de post gegaan om de nodige overdrachtsdocumenten in te vullen. Of we niet moesten weten waar de motor zat? Tuurlijk, daar hadden we nog geen seconde bij stil gestaan.

Voor 900 euro kregen we een Toyota TownAce, jaar 1990, aantal kilometers 289.000. Kortom, een oud bakske. Net groot genoeg om in te slapen. Een geweldig avontuur, dachten we. Niet dus. Het regende voor dood. Het was koud. Er lekte iets onder het dashboard. En ze rijden hier links ! Na één dag de Toyota -bijna- in de vernieling gereden.

Toyota Townace, slaapkamer in het midden, keuken achteraan

Een miskoop? Waarschijnlijk wel. We werden er zo depri van dat we onmiddellijk besloten om het stuk schroot te verkopen en een wagen te huren. Geen goed plan. Op de automarkt begon de motorkap zo hard te roken dat de kandidaat kopers in een grote boog rond onze van liepen. Dom, dom, dom, we probeerden de batterij van ons IPodje op te laden zonder de motor te laten draaien.

We bleven positief. De automarkt duurde twee dagen. We hadden nog een kans. Maar de volgende morgen bleek de batterij plat omdat we heel de nacht de lampen hadden laten branden en bijgevolg nooit meer op de automarkt zijn geraakt. Weg kans. Waarop Sofie de gevleugelde woorden sprak: ‘Misschien is dit wel een teken en moeten we met dit autootje Nieuw-Zeeland doorkruisen.’ Al onze moed bij elkaar gepakt en naar het noorden getrokken van het noordereiland. Richting Cape Reinga, waar de Stille Oceaan en de Tasmanische zee samenkomen. Een goed plan. Er overviel ons zelfs een ‘My Toyota is fantastic’-gevoel.