Lost in Translation

Het is beangstigend hoe snel de tijd vliegt. Japan, een land waar we allebei ontzettend naar uitkeken, leek nog zo ver weg. En voor je het weet zit je op een vliegtuig met bestemming Narita Tokio.

In Nieuw-Zeeland stikt het van de Japanners. Zij hebben ons zinnen en woordjes aangeleerd die we meteen konden oefenen in het vliegtuig. De stewardesse van Japan Airlines knikte instemmend telkens we iets vroegen in het Japans. We waren trots dat ze ons verstond. Tot ze na vijf uur vliegen een beetje gegeneerd zei dat ze Thaise was en geen letter Japans sprak. Pijnlijk.

De communicatieproblemen zouden er niet op verbeteren. Het begint al op de trein van de luchthaven in Narita naar de Japanse hoofdstad Tokio. Nog maar net geïnstalleerd, of er komt al een controleur langs met een zak vol koekjes. Ze begint druk te gesticuleren waarop we haar in gebarentaal duidelijk maken dat we geen honger hebben. Ze blijft staan en haalt een geplastificeerde kaart uit haar tas, met daarop in het Engels en Japans: ‘U zit in eerste klasse’. Ze kijkt streng en wijst met haar vinger naar zin nummer twee: ‘Kan u alstublieft verhuizen naar de volgende wagon?’. Ten slotte schuift ze, wanneer we aanstalten maken om recht te staan, met haar vinger naar zin nummer 3: ‘Dank u’.

Kaartjes kopen via een automaat is een ware marteling

Handleiding bij wc, godzijdank met icoontjes