Workaholic

Het cliché dat Japanners leven om te werken klopt. Een week duurt zes dagen. Na een dag van hard labeur gaan deze ‘salarymen’ met hun baas eten in een pub (izakaya). Ze drinken liters sake en reppen zich rond middernacht met z’n allen naar de metro voor de laatste trein.

De anders zo discrete Japanner valt dan compleet uit zijn rol. In het beste geval dommelen  ze in ’t slaap op het perron, sommigen vallen domweg op de sporen. In het slechtste geval kotsen ze de trein onder. Begint er één, volgt de rest.

’s Avonds in een izakaya gaan eten is pure fun. Op de meest onnozele manieren proberen deze mannen je aandacht te trekken. Vrouwen zijn er niet. Soms zeggen ze twee woorden in gebroken Engels, Duits of Frans en hebben ze daarna een paar minuten de slappe lach. Anderen trekken met de gsm foto’s, vragen je emailadres en sturen de dag erna braaf de plaatjes door die ze de avond ervoor geschoten hebben. Met aanvullend een beleefd epistel in het Japans. Met vertaalprogramma omgezet in het Frans, Engels of Duits. Aan het eind van de avond vragen ze of je mee gaat naar een karaokebar/ of, godbetert een dartsclub. Elke keer opnieuw. 

'Salarymen' of in het Japans 'Sarari-man'