Zeeleeuwen

Vier dagen uitblazen aan de kust in Puerto Madryn, Oost-Patagonïe. Niet de mooiste badplaats, maar er is wel voldoende te beleven. Veel toeristen zie je hier niet omdat het 'walvisseizoen' pas loopt van juni tot en met november. De 'Franca Austral'-walvissen nestelen zich dan in de verschillende baaien om er te paren, maar wij vonden het toch de moeite om even te stoppen. Al was het maar om hier zeevruchtjes te komen eten. (zò lekker) In het natuurreservaat Peninsula Valdés (Unesco werelderfgoed) kan je er honderden zeeleeuwen- en olifanten gaan bewonderen en in het Punta Tombo-reservaat loop je de aandoenlijk grappige/onhandige Magellan-pinguïns tegen het lijf (grootste kolonie ter wereld).

Guanaco (kleine broer van de kameel) kruist pad van twee pinguïns.

Hoogtepunt was ons duikavontuur met de (wilde) zeeleeuwen. Aan land grommen ze luid, spelen en vechten ze met elkaar, maar eens in het water lijken het speelse hondjes die plagerig in je armen en benen komen bijten. Onvergetelijk. Ze draaien pirouettes en wanneer je ze achterna probeert te zwemmen verrassen ze door vliegensvlug te verdwijnen om even later hun hoofdje in je nek te leggen. We hadden weinig zin om uit het water te komen, maar het moest, onze handen en lippen zagen purperblauw van de kou.

Zouden er lievere beestjes bestaan dan deze zeeleeuwen?

Toch even paniek. Op de terugweg naar een schipswrak gedoken en Sofietje kwijtgespeeld in het water. Bleek ze ergens aan een compleet geoxydeerde mast te bungelen met haar gasfles. Haar commentaar? 'Ik voel me echt thuis in het water.' Om de muren op te lopen ;-)