Cidade Maravilhosa of niet?

Meer dan vier dagen carnaval hoefde niet voor ons. Uiteindelijk zijn we er twee weken gebleven. En gelukkig maar, want Rio heeft zoveel meer te bieden dan carnaval. Noem het de perfecte kruising tussen New York en San Francisco.
En de horrorverhalen ? Die blijken deels te kloppen. Drugsbendes worden er wekelijks opgerold. Telkens vallen er doden. Burgemeester César Maia´s favoriete motto is ´shoot to kill` en eist dat korpsen bij het minste akkefietje hard optreden. Agenten zwieren hier met mitrailletten alsof het om een stuk speelgoed gaat en wanneer ze ergens naartoe racen laten ze gezwind hun wapens uit de combi hangen. Volgens de carioca´s zijn zíj diegenen voor wie we moeten beven en niet de straatjongens. Vorig jaar vermoordde de politie 1.260 mensen, een stijging van vijftien procent tegenover 2006. Eén keer waren we getuige van een knap staaltje machismo. Twee clans raakten slaags na de voetbalderby Botafogo-Vasco da Gama (geweldige match trouwens: sambavoetbal- én sfeer van begin to eind in het wereldberoemde Maracaña-stadium). Vier agenten openden even later het vuur. Uiteindelijk bleken het waarschuwingsschoten en werd er niemand geraakt. Al waren we er toch niet goed van. Domme flikken.

Maracaña-stadion, waar Pelé's afscheidsmatch werd gespeeld.