Salar de Uyuni

Zo stijf als een hark vier dagen in een jeep gekropen, deze keer met chauffeur én kokkin om het zuidwesten van Bolivië te verkennen met opnieuw surrealistische vergezichten, geisers en een zoutvlakte van maar liefst 12.000 vierkante kilometer. Net een witte zee.

Bizarre rotsformaties in een woestijnlandschap.

Salar de Uyuni en Sofie.

Auto gedeeld met een Hollands meisje en twee Canadezen die lesgeven in Zuid-Korea. Als we hun verhalen kunnen geloven, mogen we ons pollekes kussen dat we in België wonen en werken. De arme Zuid-Koreaantjes gaan van 8 uur ´s ochtends tot 9 uur ´s avonds naar school, tot 12 uur ´s nachts volgen ze nog een bijkomende avondcursussen. Leraren maken de kindjes wijs dat ze zullen mislukken in ´het leven’ als ze meer dan vier uur per nacht slapen. Jongens.
Toch wat last van de hoogte. Het zuidwesten van Bolivië ligt op gemiddeld 4.000 meter. Wandelen gaat minder vlot. Het zuurstoftekort veroorzaakt hevige koppijn. Cocathee -gemaakt van cocabladeren- helpt, maar niet geweldig veel. Bizar gevoel, toch wel, maar ´t kon de pret in de 4X4 niet bederven.

Te veel cocathee gedronken.