Tupiza in Bolivië

Het heeft ontzettend lang geduurd, maar uiteindelijk zijn we erin geslaagd Bolivië te bereiken, het armste land van Zuid-Amerika. Het is in niets te vergelijken met Argentinië. Alles kost er belachelijk weinig geld (je kan hier uitgebreid en lekker eten voor anderhalve euro), normale winkels hebben ze hier niet en de mensen (vooral de boerinnen/campesinos) zijn ontzettend schattig gekleed in felgekleurde pofrokjes en bolhoedjes. Alles wordt in Bolivië ook verhandeld op straat. Niet te doen wat ze hier allemaal verkopen. Op straat kan je een volledig huis samenstellen. En bijgelovig dat ze hier zijn. Wie de centen heeft om te bouwen, koopt hier best een foetus van een lama of alpaca en begraaft het beestje onder zijn of haar huis. Niemand wil hier boel met Pachamama (Moeder Aarde).

Tupiza dus. Een westerndorpje in Zuid-Bolvië, net als in de film. Op een boogscheut van Tupiza, in San Vincente, schoot de Boliviaanse politie in 1911 de Amerikaanse topcriminelen Butch Cassidy en The Sundance Kid dood. Waar hun lichamen zijn, blijft tot op vandaag een groot misterie.

Kortom, de ideale setting om te gaan paardrijden. Beetje maffe gids die de paarden voortdurend ophitste om harder en harder en harder te rennen. Terwijl ik maar bleef herhalen dat we weinig ervaring hadden. Ons hartje ging van boenke, boenke, boenke, en we zijn er nadien nog drie dagen stijf van geweest.

Het John Wayne-gevoel in Bolivië.