Agra

Agra heeft de bekendste toeristische trekpleister van India. De Taj Mahal krijgt per jaar bijna drie miljoen bezoekers over de vloer. Het monument werd gebouwd tussen 1631 en 1648, in opdracht van de Indiase grootmogol Shah Jahan, als grafmonument voor zijn lieftallige echtgenote Mumtaz Mahal.

Is het de moeite? Is het echt zo indrukwekkend? Ja, dat wel, omwille van de grootte en de ligging. Het heeft ook iets magisch de zon om vijf uur ’s ochtends te zien opkomen boven de Taj Mahal.

Toch hebben we het marmeren inlegwerk, waarvoor de Taj geroemd wordt, al mooier gezien. Op plekken die minder gehypet zijn. 

De Taj aan de oever van de Yumana

Taj Mahal

Fatehpur Sikri

We verlaten Rahasthan en steken over naar Uttar Pradesh, waar zich Fatehpur Sikri bevindt, in de 16^de eeuw hoofdstad van het Mogolrijk, onder leiding van Akbar de Grote. Voor het eerst worden we niet meer geconfronteerd met hindoes maar met moslims.

Even paniek als ik Sofie kwijtspeel in een groot moskeeëncomplex. Na een uurtje komt ze weer tevoorschijn na een persoonlijke rondleiding. Geheel vrijblijvend, maar op het eind vraagt de jonge gids vriendelijk of we even niet zouden kunnen passeren in zijn winkeltje. Spontane ontmoetingen in India blijven moeilijk. Altijd voor wat hoort wat. Beetje jammer, toch.

Moskee

Kleurrijk inlegwerk

Hysterie

En jawel, we hebben een tijger gezien, maar het was een farce. De jeeps en trucks bellen met elkaar als ze zo’n beest spotten en vervolgens rijdt iedereen tegelijkertijd naar dezelfde plaats. De laatsten zien niks, de eersten krijsen hysterisch wanneer ze oog in oog met de tijger staan, waarna die laatste uiteraard wegvlucht. Is ons overkomen. 

In de namiddag hadden we meer geluk en waren we er als eerste bij, maar ook dan zijn de Indiërs erin geslaagd de tijger met hun geroep en getier weg te jagen. Anyway, een bizarre show, maar o zo Indisch.

De hysterische truckjeeps die alles blokkeren

In het begin zien we geen steek

Prachtige beestje gezien

Ontroerend mooi, maar op de tijger is het lang wachten

Na lang wachten: de bedreigde tijger

Spot eens een tijger

In India bestaat er zoiets als de Tiger Task Force om de weinige Bengaalse tijgers die er nog in de natuur leven te beschermen. Corruptie -hoe kan het ook anders- beslist daar anders over.

In China betalen ze nog altijd een fortuin voor een tijger en wordt elk stukje van het prachtige beest ofwel als afrodisicum, ofwel als wondermiddel tegen reuma gebruikt.

Snel geldgewin drijft hen de beestjes af te knallen en over de grens te smokkelen.

Dit terzijde, wij wilden naar het enige nationale park in Rajasthan waar de koningen van de natuur nog te zien zijn. In Ranthambore National Park zouden er nog een twintigtal rondlopen. Wij daarheen.

Om het park te betreden zijn er twee opties. Ofwel cruise je rond in een soort truck, ofwel opteer je voor een jeep die je iets dieper in het park rijdt. Het aantal mensen dat wordt toegelaten is beperkt, en de vraag overstijgt het aanbod.

’s Ochtends om vijf uur moet je gaan aanschuiven in de file om aan een kaartje te geraken. De hel dus. We zien touroperators geld onder tafel schuiven, terwijl wij braafjes wachten. En zoals verwacht krijgen we te horen dat er geen plaats meer is. Om zot van te worden. We blijven staan, als enigen. Maar meneer ziet ge echt geen gaatje meer? En jawel, we hadden geluk, nog twee plaatsjes vrij in een 4X4 die met ons een dag op uitstap zou gaan.

Sla eens een Indiër

Jaipur is een fascinerende stad, oogt baksteenrood en bulkt van de heerlijk ouderwetse cinemazalen, waar jongens en meisjes apart aanschuiven om een ticket te kopen. Voor Indische mannen is een vrouw een lustobject waar ze weinig respect voor kunnen opbrengen. Dat moesten we dagelijks aan den lijve ondervinden. Soms adem je diep en negeer je hun gedrag. Maar soms wordt het ook te veel.

Baksteenrode stad

Als een man je pad kruist en zonder schroom naar je boezem grijpt, ben je eerst gechoqueerd, sta je even aan de grond genageld, maar het duurt niet lang of je gaat erachteraan, met rugzak in de hand, om hem vervolgens –ze zijn meestal klein, die heren- met een flinke, ongecontroleerde mep tegen de grond te slaan. Echt gebeurd. En niemand, zelfs de politie niet, die je ter hulp schiet. Ze kijken je met priemende ogen aan en willen je liefst zo snel mogelijk in de boeien slaan. Gelukkig hebben we Deepak nog, die ons net op tijd oppikt met de wagen.

Oorlog in Jaipur

Divali is het belangrijkste hindoefeest. Indiërs vieren dan gedurende vijf dagen de overwinning van het licht op de duisternis. Voor hen is het een zalige tijd. Ze kuisen –voor één keer toch – hun huis, verlichten het met olielampjes en steken vuurwerk af. Kinderen van drie jaar spelen met de meest gevaarlijke springstoffen en schieten die zonder nadenken in de lucht. In Jaipur, waar we op dat moment verbleven leek het wel oorlog en moest je echt opletten om niet geraakt te worden.

Deepak versiert zijn auto

Roger Moore in Udaipur

Udaipur en haar paleizen zijn de moeite. Na Peter Fonda, lijkt het of in Udaipur elke minuut James Bond boven water kan komen. In het Taj Lake Palace werd in de jaren tachtig Octopussy ingeblikt, met Roger Moore in de hoofdrol.

Taj Lake Palace

James Bond draait op een ontgoocheling uit, we kunnen dat Lake Palace niet eens binnen en besluiten dan maar kooklessen te volgen. We kunnen nu zelf chapati’s maken (Indisch brood). Onze trip naar India kan dus niet meer stuk.

Kooklessen

En het resultaat

Peter Fonda in Pushkar

Heilig dorp, dat bulkt van Easy Rider-figuren en Peter Fonda-klonen die meer dan dertig jaar na de feiten weigeren uit hun flower power-roes te ontwaken. Grappig en ook wel een beetje zielig.

Hippieparadijs Pushkar

Ochtendtafereel

Blauwe stad Jodhpur

Gedaan met de rust van Jaisalmer, Jodhpur is ontzettend druk, maar deze keer laten we het niet aan ons hart komen. We proberen alles uit, schuiven aan bij de locals en proeven de meest exotische gerechtjes.

Blauwe stad

En ook wel vuile stad

Jaisalmer

Ligt in het hartje van de Thar-woestijn. Beetje veel volk, dat wel, maar het blijft één van de mooiste dorpjes in Rajasthan. Uren kan je ronddolen in de smalle steegjes, langs prachtige 19^de eeuwse haveli’s of oude koopmanshuizen. Die liggen langs een voormalige karavaanroute waarlangs opium verhandeld werd.

Na een hectische vierdaagse, fysiek en mentaal, hebben we voor het eerst het gevoel echt tot rust te komen  en te genieten van het wondermooie Indië.

Jaisalmer, druk, maar nooit opdringerig

Kinderarbeid is jammer genoeg de realiteit

Jaisalmer Fort

Heilige koe

Kamelensafari

Indiërs verkopen het als een kamelensafari, maar uiteindelijk zie je/zit je in Rajasthan vooral (op) dromedarissen. Zo’n dromedaris zit verrassend makkelijk en brengt rust in je hoofd. En slapen in de woestijn, onder een fonkelende sterrenhemel, heeft iets magisch. Al mag je niet denken aan mogelijke schorpioenen die zich in je slaapzak kunnen nestelen.

Don't mention the outfit

Cutie

Waterput in de woestijn rond Jaisalmer

Magische zonsondergangen

Bikaner

Bikaner is een mooie introductie van wat we in de woestijnprovincie Rajasthan te zien zullen krijgen. Het Junagarh fort uit de 16^de eeuw dringt zich op en is de trots van de stad. Hier woonden de maharadjas. Ze gaven er de meest mondaine feestjes, maar daar  houdt het -buiten een  tweede plaats op een internationaal scherpschutterstoernooi- ook op.

Weinig of geen merites dus, maar het gebouw is indrukwekkend mooi  en doet denken aan het Alhambra in het Spaanse Granada, ja zelfs het Topkapi paleis in Instanboel.

Bikaner

Aanvaring

Nog geen paar kilometer verder of we hebben spijt dat we een chauffeur hebben. Van het eerste moment wordt duidelijk dat Deepak ons het liefst naar plekken brengt waar hij een commissie ontvangt op de restaurant/hotelrekeningen die wij betalen. Zijn dat nu net plaatsen die we schreeuwlelijk en charmeloos vinden. Meteen maken we hem duidelijk dat we er niet mee gediend zijn en we zelf wel alles zullen beslissen en uitkiezen. Voor het eerst na 9 maanden wereldreis hebben we een wrang gevoel dat we het allemaal niet meer in de hand hebben. Het gevoel zou ons nog verschillende malen parten spelen en zou ons beeld dat we van Noord-India hebben bepalen.

Koloniaal

In India kan je voor weinig euro’s als princessen leven. En dat maakt het natuurlijk aangenaam. We hebben er lang over getwijfeld, maar we hebben uiteindelijk de koloniale beslissing genomen een chauffeur te huren in Rajasthan.

Na lang onderhandelen hebben we kunnen bedingen dat we 25 euro per dag betalen, benzine, tol, parking, logies en eten van de chauffeur inclusief.

Zijn naam: Deepak Kumar, 27 jaar. Op het eerste gezicht een lieve jongen, die van Bollywoodmuziek houdt. In het begin krijgen we er stekende hoofdpijn van, op het eind zingen we –sommige strofen in foutloos Hindi- uit volle borst mee. 

Deepak Kumar

Uitnodiging

We zijn nog maar één avond in Delhi of we hebben al één vriend. Sunny nodigt ons uit om te komen eten. Leuk. Hoewel Hindu’s niet of weinig drinken blijkt dat ten huize Sunny niet het geval te zijn. Indische rode en witte wijn en Indische wisky (Royal Challenge) vloeien er rijkelijk.

We zien een typisch Indisch gezin. Een gearangeerd huwelijk, drie kinderen, de stokoude schoonmoeder woont in. In een kamer apart hebben ze een minitempeltje geïnstalleerd waar er ’s morgens en ’s avonds gebeden wordt (zoiets heet puja).

De ontvangst is warm, het eten is fantastisch lekker. Het stoot ons alleen tegen de borst dat de vrouw des huizes niet mee aan tafel mag. Wij helemaal gechoqueerd, maar het hoort bij hun cultuur. De uitleg van de mannen: gasten moeten als koningen ontvangen worden, de vrouw is er om te bedienen en het bord bij te vullen zodra het leeg is.

Het is gezellig, maar de drank zorgt er ook voor dat we ons steeds slechter voelen bij de situatie. Sofie blijft maar zeggen tegen de vrouw (haar naam mogen we niet eens weten?) hoe lekker ze de thali-schotel vindt, en of ze ons echt niet kan  vergezellen. Een maat voor niks, natuurlijk.

Indische cultuurschok

Ondanks het vele reizen bezorgt India ons een cultuurschok. In vergelijking met New Delhi is Hong Kong een kalme, gezapige stad. In de taxi naar het hotel worden we al meteen geconfronteerd met het helse verkeer. Waar spookrijders op je afkomen, waar koeien zich als een steen voor je auto werpen, waar verkeersborden straal worden genegeerd, en waar mensen geen pinkers hebben maar steevast claxoneren om ergens voorbij te geraken. Taxi’s, jeeps, aftandse bussen, ezelskarren, tuk-tuks , kamelen proberen zich een weg te banen door de straten van Delhi. En ja, ook in India rijden ze –net als in Japan, Hong Kong, Nieuw-Zeeland en Australië- links maar geen moment word je het gewaar. Iedereen haalt langs alle kanten in. Voetgangers zijn quantité négligeable en trachten te overleven. Het is een onophoudelijk lawaai waar we de eerste week zullen moeten aan wennen.

En dan die geur. We hadden al ontzettend veel gelezen over het land waar er momenteel meer dan een miljard mensen wonen. Maar geen boek, geen film kan je hierop voorbereiden. India moet je voelen en ruiken. Een cocktail van kruiden, bereid voedsel, urine, benzine, uitwerpselen, uitlaatgassen, wierook en kampernoelies boort zich dagelijks door je neus. Tenzij je opteert voor de meer prijzige hotels, kan je India (en haar miljard inwoners) onmogelijk ontvluchten.

Gokken in Macau

Hong Kong is een stad die je -met al haar eilandjes, verborgen tempeltjes en gespecialiseerde marktjes- moet ontdekken. Macau is ietsje dankbaarder voor Europese toeristen. De voormalige Portugese kolonie heeft prachtge gebouwen, keienstraatjes en een heerlijke Portugees-Chinese keuken. Ze hebben hier zelfs de Pastéis de Belém, de heelijk romige pasteitjes met poedersuiker en kaneel uit Lissabon.

Koloniaal Macau

Pasteìs de Belèm 

Macau is ook een gokparadijs in volle ontwikkeling. Op een boogscheut van de stad reizen de casino’s als paddestoelen uit de grond. Net als in Las Vegas bouwen casinotycoons het ene resort na het andere.

In een reisbureau in Hong Kong lokte een promotie die we niet konden laten liggen. Voor geen geld kregen we in The Venetian in Macau een suite en vouchers om te ‘consumeren’. Voor twee nachten!

Die suite leek wel een appartement, met veel te veel flatscreens, een gigantische badkamer, een balzaal van een slaapkamer en een living met alles erop en eraan. Oerlelijk, dat wel, maar het was fijn om eens wat meer ruimte te hebben dan in dat kleine hostalletje op Hong Kong Island dat eerder weg heeft van een sardienenblik.

Suite in casino

Vergulde kranen

Groot contrast met kruipkot in HK

Het interieur van het Disneyaans hotel oogt dan weer artificiëler. Gondola’s dobberen op nagebootste Venetiaanse kanaaltjes en meren aan voor een replica van het San Marco-plein. Verder zijn er veel winkels met alle grote luxemerken, vijf  zwembaden en op de benedenverdieping goktafels zover je oog reikt.

Zielige taferelen spelen zich af voor onze neus. Verslaafden die buitengedragen worden en geen rooie cent meer overhouden. Miljoenen zien we in rook opgaan. Decadent, jawel, maar het gokken steekt aan. Wij hebben misschien geen miljoenen, maar we wilden wel eens meespelen. Met 50 euro.

Casinoboom

Aangezien we amateurs zijn hebben we ons beperkt tot het roulettespel, met rood/zwart en even/oneven. Vijftig procent kans om te winnen of te verliezen. We zouden veel geld winnen, en rijk worden, maar zijn uiteindelijk geëindigd met 50 euro verlies. Sofie heeft wijs besloten ermee op te houden, terwijl ik alles wilde terugwinnen. Kwaad dat ik was. Heb er niet van kunnen slapen, in die poepchique suite met gouden kranen en heerlijk ruikende zeepjes. Zonde van het geld, bleef ik maar denken.

Bureaucratie

Lichte ontgoocheling. Overland via China naar Tibet reizen is niet mogelijk. Dan maar vroeger dan gepland naar India.

In Hong Kong krijgen we voor het eerst te maken met bureaucratisch India. Tien dagen duurt het vooraleer de Indiërs ons visum kunnen geven omdat ze vinden dat ze én de Indische én de Chinese feestdagen mogen thuisblijven.

Tien dagen Hong Kong. Maar gelukkig een geweldige stad die ons geen seconde verveelt. 

Wolkenkrabbers in HK

Prachtige parken

Dim sum-ontbijt op zondag

Lantau eiland

Dubbeldektrams