Peru, liefde op het tweede gezicht

Na twee dagen wandelen op het heuvelachtige Boliviaanse Isla del Sol, een eilandje in het Titicacameer, hobbelen we in een aftandse camionette richting Peru. Een ontgoocheling. De mensen liggen ons niet, het land vinden we minder mooi. Dat gevoel verandert in Cusco, Incahoofstad in de vijftiende eeuw, platgewalst door de Spanjaarden in de zestiende eeuw. Imposante kerken werden er gebouwd op de perfect gestapelde Incamuren.

Het idyllische lago Titicaca

Cusco is het toeristische hart van Peru, want de uitvalsbasis voor ‘wereldwonder’ Machu Picchu (op 2438 meter in het Andes-gebergte). De Incatrail is cultureel en fysisch één van de meest interessante trekkings die naar het Incaheiligdom leidt. Maar, niks voor ons. Niet alleen moet je de toer zes maanden op voorhand boeken, je moet er ook veel geld (bijna 400 euro) voor over hebben om vier dagen te stappen. Reden is dat in het pakket een treinrit zit naar vertrekpunt Cusco. Britten (50%) én Peruvianen (50%) bezitten het monopolie om het traject uit te baten en verhogen schaamteloos de prijzen.

Spaanse kerken in Cusco

Hebben gekozen voor een andere trek naar het beroemde tempelcomplex. Eén dag op de fiets (86 kilometer dalen !), drie dagen wandelen door de jungle. Samen met twee Hollanders, en twee gidsen. Fijne groep. Even leek het fout af te lopen toen Sofie één van de Nederlanders (skileraar en mouintainbikegids in de Alpen) trachtte uit te dagen, hard op de trappers ging staan (denk dat ze tegen tachtig per uur naar beneden vloog) en ‘ik ben van ‘t land van Tommeke Boonen hé’ begon te roepen. Allez, ‘t hek was van de dam, Hollander er achter aan, Sofie nog harder. Alles leek goed te gaan tot Sofies remmen het begaven. Dankzij een aantal modderpoelen, die haar val braken, bleef de schade beperkt.

Mistig Machu Picchu

Zonder kleerscheuren op Machu Picchu geraakt. Een magische plek. Opvallend weinig toeristen om 5.00 uur ‘s ochtends. Sowieso wordt het aantal bezoekers beperkt tot 2.500 per dag omdat de berg, waarop het heiligdom ligt, maandelijks 2,5 mm verzakt.

Wetenschappers kunnen nog steeds geen sluitende uitleg geven hoe de vork op Machu Picchu in de steel zat. Was het een heiligdom, een landbouwcentrum? Ook de gidsen die er ons rondleiden hangen verschillende verhalen op. Maar wat er ook van zij, het is een mysterieuze, mistige plek, waar wij helemaal van onder de indruk waren.